traumatyczne przeżycie/ zdjęcia

heej! 
Dzisiaj opowiem Wam coś co przydarzyło mi się dzisiaj. Nie było tego w planach, bo zamierzałam w poście dodać tylko zdjęcia, no, ale... wydarzyło się to opowiem. Dla niektórych z Was to będzie mogło być śmieszne, ale jak przeżyło się to na własnej skórze, to już nie było takie zabawne. Żebyście zrozumieli o co mi chodzi cofnę się dwa lata wstecz. 
Na początku powiem, że mieszkam w bloku, więc mam wspólny hol do piwnic, tylko wózkarnia jest wspólna, a piwnicę ma każdy kto ją kupi.
W wakacje pomiędzy 3 a 4 klasą musiałam iść do wózkarni po rower, gdy już go odpięłam i wyjmowałam usłyszałam z piwnicy obok głośne walenie w drzwi i szuranie nogami po podłodze. Wtedy tak się wystraszyłam, że rzuciłam rower na podłogę i wybiegłam z piwnicy. Poprosiłam wtedy tatę żeby wyjął mi ten rower i opowiedziałam mu o tym co się wydarzyło, ale mówił, że to pewnie z klatki było słychać (taa, jasne ;_;). Od tamtego czasu panicznie boję się chodzić do mojej piwnicy, zawsze muszę mieć przy sobie telefon, włączone światła, otwarte drzwi, bo po prostu nie mogę!
Dzisiaj byłam z koleżanką na zdjęciach, pomyślałam, że fajne fotki wyszłyby w piwnicy, a dlatego, że byłam z nią to się aż tak nie bałam. Weszłyśmy do niej i (oczywiście dzięki mnie) poszłyśmy do bocznego korytarza na samym końcu holu. Stały tam stare pufy na których chciałam mieć zdjęcie. Niestety coś się zrobiło z jakością więc poprosiłam koleżankę żeby usiadła na pufach to ja jej spróbuję zdjęcie zrobić, bo może ona coś źle robi. Gdy już miałam nacisnąć guzik robienia zdjęcia usłyszałam dosłownie przy swoim uchu śpiew dziecka! Krótki, ale głośny! To było coś typu laaaaaa! Strach mnie dosłownie sparaliżował, otworzyłam szeroko oczy i stałam. Nie mogłam się ruszyć po prostu. Natalia mnie zapytała co się dzieje i dopiero wtedy się ocknęłam. Zaczęłam przeklinać (co zdarza mi się naprawdę rzadko) i wybiegłam z tej piwnicy nawet nie gasząc światła. Jezu, jak mi serce waliło! Nigdy więcej nie pójdę do tej piwnicy! A już na pewno nie w tamten korytarz! 

Yhh.. Dobra. Teraz na poprawę humoru kilka zdjęć na dworze, ponieważ chyba już na każdym blogu takie znalazłam a tylko u mnie (pomijając ten post) takich nie było. Poza tym, już od jakiegoś czasu chciałam się wybrać na taką sesję, ale nie było kiedy. Gdy wyjdzie słońce postaram się wybrać na kolejną, może już bez kurtek i czapek? :D

Co myślicie o mojej historii? Może Wam też kiedyś przydarzyło się coś podobnego? Jak podobają się zdjęcia?