pożegnania

Hej hej! ♥

No to jak pewnie większość z Was wie, dzisiaj wyjeżdżam do Holandii na wymianę więc to będzie ostatni w najbliższym tygodniu. Mam nadzieję, że się nie pogniewacie! Myślę nad nagraniem vloga o wyjeździe, lub napisaniu posta, jeszcze nie jestem pewna, ale myślę, że coś zrobię. 

Ale dziś ze względu na to, że się z Wami żegnam (na tydzień, ale żegnam haha), to postanowiłam napisać posta właśnie o pożegnaniach. Dlaczego są takie ciężkie, co one dla nas oznaczają...

Każdy z nas musiał się kiedyś z czymś lub kimś pożegnać, nieraz są to rozstania bardzo bolesne. Musimy zakończyć jakiś etap, część naszego życia. Zapomnieć o przeszłości i żyć teraźniejszością. Często jesteśmy do tych pożegnać zmuszeni, to przez inną osobę, to przez daną sytuację, to przez samego siebie. Kiedy musimy rozstać się z czymś lub kimś na czym, kim nam zależy, jest to naprawdę dla nas bolesnym i smutnym przeżyciem. Nie jest to tak, jak z dziurawymi skarpetkami czy stłuczoną szklanką, wtedy to rozstanie nic dla nas nie znaczy, nie będziemy tęsknić przecież za czymś zupełnie dla nas nie ważnym.

Czasem jakaś osoba może dziwić się Tobie, że tęsknisz i trudno rozstać Ci się ze starą koszulką, z której wyrosłeś, za swoim dziecięcym kocykiem, książeczką z bajkami którą mama czytała Ci niegdyś co wieczór. Dlaczego tak nam trudno się pożegnać ze zwykłymi rzeczami? Jest to przywiązanie. Przywiązaliśmy się do tych przedmiotów i myśl, że od dzisiaj nie będą one częścią naszego życia, jest bolesna. Nie lubimy zmian, nie lubimy czuć się zagrożeni, najbezpieczniej jest gdy mamy przy sobie wszystko co nasze i nie chcemy tego zmieniać. 

Gdy musimy pożegnać się z ważną dla nas osobą-rodzicami, przyjaciółką, chłopakiem, kuzynką czym kimkolwiek kto gra ważną rolę w naszym życiu... to jest chyba najtrudniejsze uczucie. Ta tęsknota, myśli o danej osobie biją nas od środka i po prostu trudno nam się na czymkolwiek skupić. Nawet krótkotrwałe rozstania z takimi osobami mogą być dla nas bolesne i nie do zniesienia.

Czasami jednak pożegnania mogą nam wyjść na dobre. Czasem warto odpocząć od danej osoby, przemyśleć kilka spraw z samym sobą i samemu zrozumieć niektóre rzeczy. Najbardziej doceniamy to co mieliśmy, dopiero po tym gdy to stracimy i podczas takich rozstań dopiero wtedy orientujemy się jak ważne jest cieszenie się z tego co mamy, dbanie o to, pielęgnowanie tego. 

Sama miałam podobną sytuację- na szczęście po jakimś czasie wszystko wróciło do normy. W sumie nie- nie do normy. Teraz jest dużo, dużo lepiej. To pożegnanie, ten czas spędzony oddzielnie wyszedł mi na dobre, bo mimo, że było, źle, teraz jest sto razy lepiej i z tego się cieszę. 

sukienka- TUTAJ

Wiem, że post jest napisany bardzo chaotycznie, ale się spieszę i za bardzo nie mogę się na niczym skupić, bo denerwuję się przed wyjazdem! Poznałam już dziewczynę, u której będę mieszkać i mam z nią na prawdę wiele, wiele wspólnego, jest bardzo fajna, ale mimo wszystko boję się. Boję się, że okaże się, że w liście były jakieś błędy i będę musiała mieszkać u kogoś innego, że nie będę mogła się porozumieć, że nie będę potrafiła się wysłowić. Kiedy piszę po angielsku jest dużo, dużo łatwiej, mogę się zastanowić co chcę napisać, nie ma tego stresu, że osoba druga czeka na odpowiedź. Mogę sobie ułożyć w głowie, to co chcę powiedzieć a dopiero później sformułować zdanie... Tak samo gdy ktoś do mnie mówi. Wiadomo, że Holendrzy mają charakterystyczny akcent, boję się, że nie będę mogła nic zrozumieć... Ale raz się żyje, ten wyjazd będzie na pewno świetną przygodą! 

A na koniec jeszcze my weekend night routine dla Was!

A jak Wy znosicie pożegnania?